Dagen als deze zijn op een hand te tellen. Rijp op het gras, slome zonnestralen. In de loop van de dag laadt de zon zich op. Oefenen voor de zomer. Dat werd ook wel eens tijd.
Ik fiets, camera’s om mijn nek, statief op de bagagedrager. Mijn ogen op de optimale kijkstand. Iedere beweging is een mogelijk prooi. Het stuk plastic in een tuin verderop in de straat waar ik al verschillende keren verlekkerd naar heb zitten kijken wordt eindelijk mooi uitgelicht. De sx-70 (voor niet-ingewijden: een ouderwetse opvouwbare polaroidcamera met minimale instellingsmogelijkheden en een mooie lensje) klikt tevreden. De buren houden me onopvallend in de gaten.
Op de kaart zag ik de Wapser-landen liggen. Een groen gebied tussen Wapserveen en Wapse. Ik sla rechts af bij Darp, vind een droom van een stoppelveld en blijf steken in het Uffelter Veen. De Wapser-landen lopen niet weg. Als ik via Havelte terug naar huis fiets passeer ik twee mannen die strepen maken op de weg. Ik sla ze op onder het kopje “wonderlijke beroepen”. Daar bevindt zich ook een man die ik in Bratislava zag, hij liep door de straten met een kleine container op zijn rug waar een slangetje uitkwam met een spuitmond waarmee hij gif spoot op het onkruid tussen de stoeptegels. Misschien moet ik mezelf er ook bij zetten. Je verbazen over mannen die strepen zetten op de weg en daar je werk van maken is misschien wel net zo wonderlijk als wat die mannen doen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten