13 juni 2008
11 juni 2008
17 mei 2008
In het land van minipaarden en magische aardappelen
In het land van minipaarden en magische aardappelen eten we bijna elke dag ijs. Nooit voor het middaguur. Altijd voor de avond valt. Want boerenoverbuurvrouw Jeannie verkoopt haar zelfgemaakte ijs tot 8 uur en niet later. Mijn favoriete smaak is BJ. Boeren Jongens. In de stad hebben we dat niet. Daar eet ik chocolate chips. Of straciatella. Dat is niet hetzelfde maar heeft wel dezelfde ingrediënten. Ijs met stukken chocolade en ijs met stukjes chocolade. Wonen in een dorp of wonen in een stad.
De schapen hebben hier hondenkoppen. De bomen lachen me toe. Elke ochtend doe ik de afwas en probeer na afloop mijn lot te lezen in de schuimresten in de gootsteen. Tot dusverre zag ik een reis naar Zuid-Amerika en een man met een veer op zijn hoed. Hoe meer afwas, hoe minder er te lezen valt. Lasagne eet ik niet meer. Tenzij mijn geliefde de afwas doet. Te veel rood schuim. Dat vind ik eng.
Het land van de ooievaar. Vruchtbaar land. Nergens rook ik zoveel modder als hier. Het verschil tussen de geur van koude modder en warme modder. Dat leerde ik hier. En meer.
Het geheim van de polaroid foto. De roep van de blauwborsttapuit. Schorseneren. De klokkestoel. De geur van versgemalen graan. Hoeveel gewicht een koe in de schaal legt. Dat verse bietjes langer moeten koken dan je denkt.
In mijn achtertuin groeit het mos op de stenen. Mieren lopen over mijn voeten. Ik ben reusachtig.
De schapen hebben hier hondenkoppen. De bomen lachen me toe. Elke ochtend doe ik de afwas en probeer na afloop mijn lot te lezen in de schuimresten in de gootsteen. Tot dusverre zag ik een reis naar Zuid-Amerika en een man met een veer op zijn hoed. Hoe meer afwas, hoe minder er te lezen valt. Lasagne eet ik niet meer. Tenzij mijn geliefde de afwas doet. Te veel rood schuim. Dat vind ik eng.
Het land van de ooievaar. Vruchtbaar land. Nergens rook ik zoveel modder als hier. Het verschil tussen de geur van koude modder en warme modder. Dat leerde ik hier. En meer.
Het geheim van de polaroid foto. De roep van de blauwborsttapuit. Schorseneren. De klokkestoel. De geur van versgemalen graan. Hoeveel gewicht een koe in de schaal legt. Dat verse bietjes langer moeten koken dan je denkt.
In mijn achtertuin groeit het mos op de stenen. Mieren lopen over mijn voeten. Ik ben reusachtig.
15 mei 2008
Denk niet aan de toekomst
Ik had me voorgenomen om vandaag niet verder te denken dan vandaag. Geen elektronische post op te halen. Geen telefoon op te nemen. Me onder te dompelen in mijn werk. Hier en nu te zijn. Opstaan, douchen, ontbijten. En daar ging het bijna mis.
Ik ontbijt al jaren op dezelfde manier, zaterdagen uitgezonderd. Een kopje thee, een bakje yoghurt met vers fruit. Ik heb daarbij zo mijn voorkeuren. Banaan alleen in combinatie met grapefruit. Kiwi met appel. Mango met appel. Ananas solo. Druiven kunnen ook maar dan niet in de yoghurt. Aarbeien of bessen alleen in het seizoen. Op zaterdag een croissantje met kaas en een eitje erbij. Vandaag is een donderdag. Thee en yoghurt. Er was nog een restje ananas in de koelkast. Ik pakte een schilmesje uit de la. Het had een groen handvat. Op het handvat stond “future”. Toekomst. Geen idee waarom, maar het stond er. Aan beide zijden. En op het lemmet aan één kant.
Ik ontbijt al jaren op dezelfde manier, zaterdagen uitgezonderd. Een kopje thee, een bakje yoghurt met vers fruit. Ik heb daarbij zo mijn voorkeuren. Banaan alleen in combinatie met grapefruit. Kiwi met appel. Mango met appel. Ananas solo. Druiven kunnen ook maar dan niet in de yoghurt. Aarbeien of bessen alleen in het seizoen. Op zaterdag een croissantje met kaas en een eitje erbij. Vandaag is een donderdag. Thee en yoghurt. Er was nog een restje ananas in de koelkast. Ik pakte een schilmesje uit de la. Het had een groen handvat. Op het handvat stond “future”. Toekomst. Geen idee waarom, maar het stond er. Aan beide zijden. En op het lemmet aan één kant.
14 mei 2008
12 mei 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)